پیش تنیده - مشاور معماری و سازه - اجرای اسکلت بتون - یوبوت

در این روش نيروی فشاری از طريق مهارهای انتهايی به بتن منتقل شده و کابل در طول خود پیوندی با بتن ندارد. برخلاف روش چسبیده، در این سیستم هر کابل داخل یک غلاف پلاستیکی قرار دارد و مستقیماً توسط یک مهار نگه داشته می‌شود. از آنجایی که نیازی به تأمین چسبندگی بین کابل و بتن وجود ندارد، عملیات تزریق گروت در این سیستم حذف می‌شود. روش نچسبيده بيشتر در مواردی استفاده می‌شود که اجزای بتنی دارای ضخامت کمی هستند و کارگذاری مهارهای انتهایی بزرگ‌تر که برای مهار چند رشته کابل استفاده می‌شوند، امکان‌پذیر نباشد. موارد زیر از کاربردهای این سیستم است:

نصب مهارهای انتهایی قبل از بتن‌ریزی

کابل‌های پس‌کشیدگی روی سقف به‌همراه انحنای مورد نظر قبل از بتن‌ریزی

مهارهای انتهایی برای کشش(Live End) بعد از بتن‌ریزی

منبع : پیش تنیده

از مزایای سيستم يوبوت می توان به موارد زیر اشاره کرد:
ایجاد دهانه بزر گتر و کنسول بلندتر
امکان حذف تیرها
امکان ستون گذاری نامنظم
امکان ایجاد شکل ها و بازشوهای بزرگ و نامنظم در سقف
کاهش میزان انتقال صوت، حرارت و لرزش
بهبود عملکرد لرزه ای

مفهوم سیستم دال مجوف یوبوت

امروزه از دال های تخت بتنی با آرماتورگذاری معمولی می توان در دهانه های بلند استفاده نمود. تغییرات جدید انجام شده در آیین نامه های طراحی و امکان استفاده از تکنولوژی های جدید باعث کاهش وزن دال و هزینه های اجرایی آن شده است. برخی از پیشرفت های انجام شده در زمینه تکنولوژی بتن مسلح و دلایل اجرای دال های تخت بتنی در دهانه های بلند به ترتیب زیر می باشد:

• استفاده از آرماتورهای فولادی با مقاومت بالا
• استفاده از آرماتور منفی در وجه فوقانی دال به منظور کاهش تغییر شکل ها در دال های چند دهانه
• استفاده از بتن مقاومت بالا در دال ها
• استفاده از سیستم های قالب بندی جدید که علاوه بر امکان ایجاد هندسه دلخواه دال، باعث کاهش هزینه های اجرایی نیز می گردد

یک طراح می تواند با توجه به وجود انواع سیستم های سقف بتن آرمه، سیستم سقف مناسب و اقتصادی را انتخاب کند. در انتخاب سیستم سقف بتن آرمه، علاوه بر اقتصاد طرح می بایست به نکات زیر توجه داشت:

همانطور که در بالا اشاره شد با افزایش سختی دال می توان دهانه های بیشتری را پوشش داد. این امر که به یاری سیستم های قالب بندی امکان پذیر شده است باعث ایجاد دال های متفاوت با سختی های متفاوت می گردد که برخی از آنها عبارتند از:

در دالهای مجوف، استفاده از یک شبکه تیر متعامد در زیر دال اصلی، باعث کاهش حجم بتن ریزی، آرماتورگذاری و در این حال کاهش وزن سقف می گردد. با این وجود در این سیستم سختی مقطع دال افزایش می یابد. این افزایش سختی به دلیل ایجاد مقطع تی شکل در دال می باشد. دال مجوف دوپوش نیز با الهام از دال های مجوف و با تغییر مقطع از تی به آی و در نتیجه افزایش بیشتر سختی دال به وجود آمده است. این فنآوری که در سال 1388 به تایید مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن رسیده است از ترکیب نوآورانه بتن، میلگرد و قالب هایی از جنس پلی پروپیلن ساخته شده و با قرارگیری این قالب ها در میان بتن و حذف بتن ناکارآمد علاوه بر کاهش وزن دال و مصرف بتن باعث افزایش سختی دال می گردد

پیش تنیده گی عبارتست از ایجاد یک تنش ثابت دائمی و به اندازه لازم در یک عضو بتنی بطوریکه در اثر این تنش مقداری از تنش های نا شی از بار مرده وزنده در این عضو خنثی گردد ودر نتیجه ظرفیت باربری عضو افزایش یابد. در واقع نیروی فشاری مورد نیاز در بتن پیش تنیده توسط کشش در فولاد با مقاومت بالا تولید می شود؛ فولاد می تواند قبل یا بعد از بتن ریزی کشیده شود. چنانچه فولاد قبل از بتن ریزی کشیده شود به آن پیش کشیده و چنانچه فولاد بعد از بتن ريزی کشیده شود به آن پس کشیده گفته می شود. بطور کلی عمل خنثی نمودن تنش ها ویا متعادل نمودن بارها را اساس طراحی اعضای پیش تنیده می توان دانست. اگر نیروی فشاری مشخصی رااز دوطرف به یک قطعه یا تیر وارد بیاوریم می توان تنش کششی رادرپائین عضوکاهش داد و یا به کلی آنرا خنثی نمود و تبدیل به تنش فشاری کرد که این اعمال نیرو تعادل بارهای خارجی می باشند.

در سازه های بتن معمولی، اعضای بتنی ازقبیل تیرو ستون و دال سقف شامل بتن و آرماتور هستند که در این اعضا، بخشی از بتن تحت نیروهای فشاری و بخش دیگر آن به همراه آرماتور ، تحت نیروهای کششی قرارمی گیرند. در ناحیه فشاری، بتن به خوبی نیروها را تحمل می کند اما در ناحیه کششی ، ترک می خورد و عملاً کارایی خود را از دست می دهد و آرماتور به تنهایی نیروهای کششی را تحمل می نمایند در این حالت، بتن تنها نگهدارنده آرماتور است و بدون باربری به وزن سازه می افزاید. در طول اعضای خمشی هم تار تحتانی در کشش قرار می گیرد(روی تکیه گاه ) و هم تار فوقانی(وسط دهانه) در مقاطع پیش تنیده با جابجا کردن موقعیت کابل، مقدار و توزیع تنش فشاری قابل کنترل است.

در سازه های پیش تنیده اعضای بتنی شامل بتن آرماتور و کابل های پیش تنیدگی می باشند در این اعضا آرماتورها برای جلوگیری از ایجاد ترکهای بزرگ در بتن(که عملا موجب شکست می شوند) و تامین الزامات حداقل مقرراتی که آیین نامه بتن ایران برای سازه های بتنی مقرر داشته است استفاده می شوند و معمولاً بعنوان قطعات باربر مورد استفاده قرار نمی گیرند.بتن در این اعضا همچنان نقش باربری فشاری را عهده دار است با این تفاوت که بطور کامل تحت فشار قرار می گیرد و عملا تمام مصالح بتن بدون ایجاد ترک ، نیروهای فشاری را تحمل می کند. دلیل این امر استفاده از کابلهای پیش تنیدگی می باشد که کابلهای پیش تنیدگی وظیفه بوجود آمدن چنین وضعیتی راعهده دار هستند.( در زمان ساخت و قبل از بهره برداری از سازه). این کابلهای با ایجاد نیروی فشاری اولیه در ناحیه کششی بتن، موجب می شوند بعد از آنکه بارهای مرده(از قبیل بار وسایل و کاربران) و زنده( از قبیل کف سازی ) در زمان بهره برداری از سازه بر سازه اعمال شدند این ناحیه تحت کشش قرار نگیرد و موجب ترک بتن و از دست رفتن کارایی بتن نشود به این ترتیب، از حداکثر ظرفیت باربری بتن استفاده می شود و ابعاد و اندازه اعضا کاهش می یابد